Een pakje met lichtpuntjes
Wat kunnen we doen? Wat kunnen we zeggen? Ik heb mogen ervaren, dat niet iedereen het 'makkelijk' vindt om de juiste woorden te vinden, of het zelfs heel akelig vond, zich niet wilde opdringen, bang was het 'verkeerde' te zeggen... toen ze hoorden van de borstkanker.
'Shit seg, moest u dat nu overkomen, ik ben er, ik denk vooral heel veel aan u en HOOP echt dat jij hier snel mag doorkomen, ik blaas wat extra kracht naar u,...'
Het medeleven van kort of veraf, weten dat mensen geven om jou, ook wat meer stilstaan met de dag, zelf toch ook wel bewuster aan borstscreening gaan doen, de berichtjes, het doet allemaal goed. Hoe je het ook laat weten.
Ik kreeg enorm veel cadeautjes via de post, verrassingen. Zo lief. Van mensen waarvan ik al zo lang niets hoorde, en voelde dat ze meeleefden. Zot gevoel.